Ο Γιάννης ήρθε στο πρώτο ραντεβού κατατρομαγμένος. Δεν ήταν λόγω της κίνησης, του φόβου μήπως χαθεί ή μήπως αργήσει. Δεν ήταν ο «λόγος» για τον οποίο ήθελε να δει κατ’αρχάς έναν θεραπευτή (την κλειστοφοβία του). Εδειχνε σαν πετρωμένος επειδή εγώ (ο νέος του θεραπευτής) μπορεί να πίστευα ότι ήταν «τρελός».
Μπορεί να γελάσεις (ακούγεται σχεδόν κωμικό) αν εξαιρέσεις το γεγονός πως δεν υπάρχει τίποτα αστείο σε έναν φόβο τόσο έντονο που σε αποτρέπει να λάβεις τη βοήθεια που ίσως επιθυμείς ή, για μερικούς, τη βοήθεια που χρειάζεσαι απεγνωσμένα.
Δυστυχώς είναι κοινός τόπος για κάποιον να φοβάται αυτό τον τύπο της κριτικής από έναν θεραπευτή. Όπως γνωρίζουμε, το άγχος και οι φοβίες δεν τεκμηριώνονται επαρκώς στην πραγματικότητα. Και αυτός ο τύπος φοβίας αποτρέπει έναν άνθρωπο από το να αναζητήσει βοήθεια.
Ο Γιάννης ήθελε να δει έναν θεραπευτή τα τελευταία 5 χρόνια – όσο καιρό αντιμετώπιζε την κλειστοφοβία του. Ένας τρόπος να το πλαισιώσει ήταν ότι ο φόβος του για το τι μπορεί να σκεφτεί ο θεραπευτής γι’αυτόν ήταν μεγαλύτερος από την επιθυμία του να ζητήσει βοήθεια. Μέχρι την ημέρα που η κλειστοφοβία του τον «ανάγκασε» να απορρίψει μία πολύ καλή δουλειά.
Ηταν εκείνη η στιγμή που αποφάσισε πως η επιθυμία του να ζητήσει βοήθεια ξεπέρασε το φόβο του να το κάνει.
Είναι απολύτως κατανοητό να αγχωθεί κάποιος σχετικά με το τι θα πει με έναν θεραπευτή την πρώτη φορά. Απλώς σκέψου πόσο δύσκολο είναι να μιλήσεις σε κάποιον που γνωρίζεις και εμπιστεύεσαι (γονείς, σύζυγο, σύντροφο, δάσκαλο) για κάτι προσωπικό. Και αισθανόμαστε πιο χαμένοι, πιο ευάλωτοι…κι εδώ σκέφτεσαι να πας να μιλήσεις σε κάποιον απολύτως άγνωστο.
Σκέψου αυτό: Εχουμε «διδαχθεί» για το φόβο του αγνώστου από μικροί. «Μη μπαίνεις σε ξένα αυτοκίνητα», «Μη χαιδέψεις το ξένο σκυλί» κλπ. Φαίνεται απολύτως λογικό να συμπεράνει κάποιος: «ΜΗΝ, για κανένα λόγο και προς χάρη λογικής, ΜΗΝ πεις σε κανέναν τους βαθύτερους και σκοτεινότερους φόβους σου».
Οπότε, γνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι (αν όχι όλοι οι) θεραπευόμενοι έρχονται στη θεραπεία αγχωμένοι για οποιοδήποτε λόγο, θα ήθελα να μοιραστώ κάποια «μυστικά» ώστε να παραμερίσεις κάποιους φόβους.
Η θεραπεία είναι επικοινωνία
Όπως συμβαίνει σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αν δεν συνδεθείς με κάποιο πρόσωπο σε προσωπικό επίπεδο (για οποιοδήποτε λόγο), τότε δεν μπορείς να έχεις σχέση μαζί του. Το ίδιο συμβαίνει με το θεραπευτή: μη συνεχίσεις να βλέπεις κάποιον με τον οποίο δεν νοιώθεις κάποια σύνδεση. Χωρίς σύνδεση είναι δύσκολο να εγκαταστήσεις μία σχέση εμπιστοσύνης και κατά συνέπεια να αποκομίσεις το μέγιστο όφελος.
Η εξαίρεση: Πριν προχωρήσεις δοκίμασε να το μοιραστείς με το θεραπευτή σου, ειδικά αν δυσκολεύεσαι γενικότερα να συνδέεσαι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι αυτό ακριβώς το κλειδί της θεραπείας!!!!
Οι θεραπευτές είναι κι αυτοί άνθρωποι
Έχουμε προσωπική ζωή που δεν έχει εγχειρίδιο χρήσης, δεν είναι τέλεια και καμμιά φορά δεν είναι καν όμορφη. Είναι συνήθως ο τρόπος που συνδεόμαστε με τους θεραπευόμενους μας: άνθρωπος προς άνθρωπο. Καμμια φορά μοιραζόμαστε προσωπικές εμπειρίες αν αυτό είναι πρέπον, σχετικές με τους θεραπευόμενους μας με σκοπό την ενίσχυση της θεραπείας. Συνήθως δεν το κάνουμε – οι θεραπευόμενοι μας είναι εδώ για να μιλήσουν και να ακουστούν, να πάρουν βοήθεια, να θεραπευτούν. Είναι η ώρα του θεραπευόμενου, ο χώρος του και αδιαμφισβήτητα έχει προτεραιότητα.
Οι θεραπευτές έχουν κώδικα δεοντολογίας που πρέπει να τηρούν.
Οι διαπιστευμένοι θεραπευτές εργάζονται βάσει κώδικα δεοντολογίας. Σίγουρα η θεία Μαρία μπορεί να είναι πολύ καλή ακροάτρια αλλά γνωρίζεις πως ότι μοιραστείς μαζί της μπορεί να εξαπλωθεί πιο γρήγορα κι από ανεμοβλογιά! Όλα δεσμεύονται από την εμπιστευτικότητα (με ορισμένες εξαιρέσεις όπως παιδική κακοποίηση, κίνδυνος αυτοτραυματισμού ή βλάβης σε άλλους). Δεν μπορούμε να μιλάμε για τους θεραπευόμενους μας με φίλους ή με την οικογένειά μας. Βέβαια, κάτι τέτοιο θα σας το εξηγήσει ο θεραπευτής από το πρώτο ραντεβού, μαζί με τις εξαιρέσεις.
Οι θεραπευτές αγαπούν αυτό που κάνουν.
Εργαζόμαστε με ανθρώπους και με ανθρώπινα «προβλήματα» επειδή θέλουμε να τους βλέπουμε να νοιώθουν, να πράττουν και να είναι καλύτερα. Οι θεραπευτές – τουλάχιστον αυτοί που γνωρίζω – δεν ενδιαφέρονται να κριτικάρουν τους θεραπευόμενούς τους ούτε νοιώθουν υπεροχή απέναντι τους. Εχουν ένα επάγγελμα, μια εκπαίδευση, μία επιθυμία, ένα ταλέντο – πες το όπως θες – να βοηθούν άλλους.
Πλέον γνωρίζεις μερικά βοηθητικά πράγματα για τους θεραπευτές και τις θεραπείες. Αν νοιώθεις «κολλημένος» και πιστεύεις ότι μπορεί να σε βοηθήσει το να δουλέψεις με αυτό το «κόλλημα» τότε πιάσε το τηλέφωνό σου και κάνε αυτό το τηλεφώνημα. Είναι εκπληκτικοί άνθρωποι, έτοιμοι, πρόθυμοι και ικανοί να βοηθήσουν.